HANİ BAHAR MEVSİMLERİN EN GÜZELİYDİ

Saksıda kurumuş çiçeğe haksızlıktı

Yaşasın diye kafeste ki  kuşa verilen su ;

Elbet haksızlıktı kuşun kafeste mahsur kalışı

Sunturlu bir gecenin ardından yazıyorum sana

Hep kaçak dövüşlerin kahramanı olmak zordur

Bir aşkın acısını, yenisiyle temize çekmeye   çalışmakta öyle

Daha zoru temize çekmek için eski aşkı , yeni olana ihanet etmektir aslında ..
Hani bahar mevsimlerin en güzeliydi ?
Şimdi sırf iş olsun diye yol kenarlarına konulan turunç ağacının dalına

Hiç çocuk gülüşünün asılmayacak oluşu haksızlık değimli sence de..

Elbet daha kötüleri de var hayatta , annesini hiç görmemiş çocuğun

Karşı komşunun akşam yemek telaşına şahit oluşu gibi

Ama en büyük haksızlığı kendine yapar insan

Hiç olmamış birini sevmeye çalışarak..

Bilemezsin

Ne rüzgârların, eteğimi tittertiği bir bahar var artık buralarda

Ne de fırından yeni çıkmış pidenin tadı..

Portakal çiçekleri, kendine bile küs..

Kafesteki kuş ötmekten aciz

Çocuk desen ,dilsiz

Bir insanı çok sevmek

Büyük haksızlık kendine
Tarçın kokulu baharlarda
Yinede çok sevdim
(*)Ve sen sonunda bir gün çıkar gelirsin diye,
Çok şeyin adı küçük yazıldı
Bu şehirde