GÖZ

İkisi de susuyordu. Hiç konuşmadan trene bindiklerinden beri sadece lokomotifin sesi vardı oturdukları kompartımanda onun dışında sanki dünyayla olan bağlantıları tamamen kesilmiş gibiydi. Kadın susuyor adamsa gözlerinim dikmiş kadını gözlüyordu. Biraz zorunlu bir yolculuktu yaşadıkları Kadın elinde sıkıca bir kitap tutuyordu. Bir çift gözün onu izlediğini hisseden bir ürperti kaplamıştı bedenini içinden konuşuyordu aslında adamla sadece ses vermiyordu. Kitabın ilk sayfasını açtı tam okumaya koyulacakken bir ses geldi karşısında duran adamdan.Önce baktı kadın adama Yaşlanmıştı adamın elleri uzun süredir görüşmemenin verdiği garip bir durumdu onların yaşadığı. Birbirlerine yabancılaşmışlardı artık tanımıyordu karşısında duran adamı. En son kapıyı çarpıp gittiği gün gibi kadının aklında kalmıştı adam . Adamınsa sarf ettiği geri dönülmeyecek sözcükler birikmişti aklının bir köşesinde. Elleri iyice yaşlanmıştı adamın ağır bir işçininkiler gibi yorgun bir beden ve geçen her yıl için bir sürü çizgisi olmuştu yüzünde.

Adam duraksadı derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. Şimdi dedi ben seninle hiç konuşmuyorum ya susuyoruz sorgulamıyoruz ya bir birimizi aslında bilir misin benim gözlerim konuşuyor seninkilerle bakıyor anlatıyor yaşanan ne varsa. Konuşulanların hepsi kulaklarına gidiyor değil mi oysa gözler öyle değiller susar dilsizdir, ama dilden daha çok şey anlatır ve hepsi kalbe gider anlattıklarının susarken konuşan tek organdır göz bir bakış çok şey anlatır karşındaki insana içinde bulunduğun durumu dışarıya yansıtır. Bakarsın bazen sevinçle gözlerinin içi parlar ya da hırslanırsın kısılır gözlerin ama her ne yaparsan yap gözlerin ele verir seni. Kadın sadece başını salladı yine konuşmadan kaçırıyordu gözlerini karşısında duran yaşlı adamdan kızgındı ona konuşursa kırmaktan korkar bir hali vardı. İçinde ki kin gözlerine yansımıştı buna engel olamıyordu ne yapsın elinde değildi bu.

Adam devam etti konuşmaya ben dedi seni çok özledim yokluğunda her ne yaptıysan yanındaydım aslında uzaktan izledim seni korktum gelemedim yanına belki sen farkında olmadın, ama korudum ben seni. Kümçürser bir bakış attı kadın içinden de ''korumuşmuş ya sen beni hiç sevmedin hiç sahiplenmedin nasıl korudun '' diye geçirdi. İnanmıyorsun değil mi söylediklerime inan ben senin hep yanındaydım. Gittiğin günden beri neler yaptığını aklıma kazıdım. Kendimce yöntemler geliştirdim seni korumak adına yanında olmak için tüm cesaretimi topladığım gün geldim. sen beni görmezden gelip sırtını döndün ve gittin bense öylece kaldım bir başıma sen benim evimin yaramazıydın arsızıydın yine arsızlık ettin yine yaramazlık yaptın affettim seni ama sen asla affetmedin beni bak gördün mü yine karşımdasın ve yine kızgınsın bana bu yaşananların hiç birisi benim suçum değil seninde değil ama olması gereken buymuş oldu. Söyle şimdi ne yapayım ben senin için söyle affetmen için ne yapayım ben sana.

Kadın önce pencereden dışarıya baktı lokomotifin sesi kadının sesine karıştı ve başladı anlatmaya. Ben o kapıyı çarpıp çıktığımda bitti seninle olan ilişkim sen benim için yabancısın artık uzağız birbirimize. Dışarıdaki dağları göstererek işte bu dağlar kadar taş kesildim ben senin sözlerine. Varlığına sarf ettiğin sözlerin geri dönüşü yok. Şimdi burada oluşumunda seninle alâkası yok. Benim görevim bu sadece gelmek zorunda olduğum için geliyorum seninle eğer; hasta olmasaydın ve bana ihtiyacın olmasaydı dönmezdim bir daha bu kente sakın bunu aramızda ki kan bağına bağlama bu senin iyiliğinden değil benim iyiliğimden. Unutma beni analığın laflarına inanıp kapının önüne koyarken kimsem yoktu şimdide yok senle ben iki ayrı dünyayız birleştirmez artık bizi hiç bir neden.

Bilirmisin her genç kız babasına âşık olur ben babamı tanımadım âşık olayım daha 20 yaşındaydım kapının önüne konduğumda sen analığın çocuklarına sahip çıkarken onlar için elinden geleni yaparken ben yanlızdım ve kendi ayaklarımın üzerinde durmak için verdiğim mücadelede haklı zaferlerle çıktım. Bir arkadaşım derdi ki hep şu dünyada bir kadını üzmeyecek tek adam vardır oda babası bunu her söylediğinde ben boynumu bükerdim ve bana bakarak istisnalar kaideyi bozmaz derdi. Üzülürdüm sadece sesim çıkmazdı.İşte o anlarda konuşurdu benim gözlerim ağlardı. Belki gözümden yaş gelmezdi ama ağladığımı herkes anlardı. Herkesin dağ gibi babası vardı arkasında benimse kendimden başka kimsem yoktu. Şimdi sen bana , ben sussam da gözlerimin konuştuğunu söylüyorsun ya bu gözlerimden çıkan ışık senin değil benim sayemde var. İsterdim ki yardımın olsaydı düştüğümde yaralarımı sarsaydın, ama yoktun hiç de olmadın.Analığın çocuklarına baktın büyüttün okuttup meslek sahibi ettin hepsini ben kendim yaptım ne yaptıysam hiç umut etmedim seninle ilgili hayalde kurmadım.

Şimdi bana gözlerimin konuştuğunu söylüyorsun hayır benim gözlerim o gün kapının önüne koyduğun gün sustu . Hiç bir şey konuşmuyorlar seninle. Sustular bundan sonrada konuşmayacaklar. Bekleme konuşmalarını o yüzden konuşma benimle ne gözlerinle nede sözlerinle çek üzerime yerleştirdiğin gözlerini istemiyorum sahiplenmede beni hiç bir şey beklemiyorum ben senden sağlığın yerine geldiğinde gideceğim tekrar buna hazırla kendini ve bir an önce iyileş. Senden tek beklentim bu benim. Adam başını önüne eğdi ve sustu kadın pencereden dışarıya baktı ve sustu artık ikisi de konuşmuyorlardı. Gizli bir anlaşma yapmışlardı sanki aralarında ve bozulsun istemiyordu ikisi de bundan dolayı sustular sustuk sustum....