2 Şubat 2009 Pazartesi

BARIŞ MANÇO


Bugün gibi hatırlar hediye ettiği iki küçük kol düğmesini ve koca bir aşkı sığdırır o küçücük kol düğmelerine . Hiç ölmeyecekmiş gibi gelir bazı insanlar tamda orada dururlar hep var oldukları yerde, hep dibe vurduğunuz anlar da kuytu köşesinde kalbinizin bir yerde ortaya çıkıverir dinlersiniz bir şarkısını ve onunla birlikte başlarsınız büyük bir yolculuğa . Aslında ;hayatınızın o şarkılarla anlamlandığını bilirsiniz yada sadece o şarkıları dinlerken nasıl bu kadar güzel olur diye şaşırırsınız; tamda sizi anlatıyordur şarkılarında .Beyhude geçti yıllar derken aslında yapayalnız olduğumuzu korkunç bir sükunetle; yüzümüze vurur. Sakin ve anlaşılırdır;dolandırmaz bağırmaz şarkılarını söylerken onu küçücük bir çocuk da anlar 70 yaşında ki bir ninede.Nasıl da;güzel anlatır Halil İbrahim Sofrasında bu dünyanın aslında mutevazilik üzerine kurulu olduğunu paranın pulun ihtişamın aslında hepsinin zamanla geçeceğini ;vermenin almaktan daha önemli; bu kavganın boş olduğunu.Hayatımıza bir dönemin unutulmaz ismiydi Barış Manço büyük bir heyecanla bütün aile beklerdik 7'den 77'ye başlasın diye bir kuşak onun şarkılarıyla büyüdü farklı olmanın kötü bir şey olmadığını aslında farklılıkların bu ülke insanının ne kadar zengin bir kültüre sahip olduğunu anlattı yaşattı. İyi ki seni tanıyarak büyüdük , iyi ki senin şarkılarını severek aşık olduk ve iyi ki senin şarkılarında eğlendik.Kırk yılda bir gelir Barış gibisi.


Sapa kulba kapağa itibar etme dostum içi boş tencerenin bu sofrada yeri yok. Para pula ihtişama aldanıp kanma dostum içi boş insanların bu dünyada yeri yok ''

Hüzün dolu geceler


Buğulu pencereler...


Hepsi bu senden kalan...


Hiç yorum yok: