3 Mart 2015 Salı

(*)



'' Bence hiçbir koşul, bir insanı “seni hep sevdim” deyip, gitmek zorunda bırakacak kadar, orospu çocuğu olmamalı…



Banka faizlerinden hiç bahsetmezdik.Aslında hep bir ev alma hayalim vardı.Yani pembe panjuru varsın olmasın, insanın hayatının yüzde doksanının dört duvar içinde geçirmekten şikayetlenmesi  ama ömrünün sonuna kadar sırf o dört duvara sahip olmak için çaba harcaması kadar saçma bir durum olmaz.Bu sencede çok tuhaf değil mi ?.Biz seninle zaten aylık düzenli ödeyebileceğimiz bir evin hayalini  hiç bir vakit kurmadık.Aslında bu pek romantik değil daha çok can sıkıcı parasız insanlardık neticede.Zaman geçince bir fotoğraf karesi gibi yaşanıyor hayat.Üstünden yıllar geçince işte bilirsin insanın gözünü uzaklara çevirip hüzünle bakacağı bir fotoğrafı olmalı.Bizim seninle yan yana çekilmiş tek kare fotoğrafımız bile yok.Bu kadar çok duygunun bir arada yaşanıp hiç biri gerçek değilmiş gibi  hissettirmesi delirmek için çok geçerli..Küçük bir çocuğa Allahın varlığını ispatlamaya kalkmak gibi.Yaşanıyor ama hiç bir iz yok. İnsanın duyguları ne zaman yoruluyor pek emin değilim.Belki saatlerce bir parkta oturduktan sonra ya da  mutfakta kahve pişirirken ,kim bilir belki yolda yürürken ağlayacak hiçbir şeyi kalmadığında,belki içini dışına çıkartacak kadar çok kustuktan sonra,ya da kitaplıktan rastgele seçtiğin kitabın ilk sayfasında 'öpücüklerimle ' yazısını okuyunca..Ne vakit oluyor pek emin olmasam da biliyorum öyle durup duruken  ''pat'' diye yoruluyor.Artık   şiddetli cümleler kurmadığını fark ediyor insan.Şiddetle sevmediğini,şiddetle özlemediğini,kalbinin artık kırılmadığını.İnsanı çileden çıkartacak bir kabullenişin delirme belirtisi kalıyor sadece gözlerinde.Bu çok ateşli bir hastalıktan çıktıktan sonra temiz çarşaflarda uyumaya benziyor..Hiç bitmeyecek bir hüzünle  ' zamanı keşke dursa  dediği ana geri dönüp o duygunun eskimemesi için keşke dursan Dünya demeyi bir daha hasta olmayı istiyor. Zaman durur mu  akıp gidiyor işte..Şimdi biz seninle neyiz sorusuna verilecek bir cevap bulamasak ta biliyorum/z  biz seninle bir birini çok seven ama duyguları yorulmuş iki insanız artık.

1 yorum:

Hamiyet Akan dedi ki...

Uzun zaman oldu Ateşböceği, özlettin kendini. Her ne kadar hayat yorsa da bırakma yazmayı olur mu? Sevgilerimi bıraktım kapına..