2 Eylül 2011 Cuma

JOSPİ


Bütün günüme bütün güneş düşse ne olur,
ne yazar üstümden bulut bütün yürüse
Bir tutmuyor beni, ayrılıyorum ikiye.
Sakladıklarımı görmene gerek yok Jospi.

Bazılarımız durdukları yerde öldüğünü söylüyor.
(Dünya boktan, sen tamsın, kurduğun cümle eksik)
Bazılarımızda eski yıpranmış bir hatırayı
korumak için apışıp kalmış bir çatı.
(Sanki eline alsan, yapacaksın gibi.)

Bu dünyada insan dediğin ikiye ayrılır Jospi
Bir: Ayrılıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi
Davranan medeniler; bir: atlarına davranan
barbarlar. Onlar atlarını çöle, topuğunu dikene sürerler.

Bilesin, sultan sazlığı’ında boynu eğri bir kuşun
ince boynuna yediği kurşun gibi hainiz hepimiz.
Şehirlerimizde bizim birbirimize verdiğimiz sözler Jospi,
ohooooooo…

Yalan dünya, pıtraklı memleket!
Bu dünyada insan dediğin ikiye ayrılır Jospi.

BİRHAN KESKİN

2 yorum:

buraneros dedi ki...

Şiirin mana ve önemine pek uymayacak biliyorum. Ama bi de bilirim ki söz manasını dinleyenden alır. Bazen kişinin ona yüklediği anlamla, sıradan bir cümle, uçan bir halı olup insanı geleceğe taşır. Sanki bazen, dudak kenarına bir "vay be" gülücüğü yerleştirip halının konforunda uçmak gerekir. Elimde kahve kokusu turdayım, yani sevdiklerimin bloglarına bakıyorum. Uzun zamandır çok güldüğüm ve farklı bir tadla bakıp üzerine düşündüğüm -Bizim ufaklılardan birinin msn iletisi olarak kullandığı, benim de orada gördüğüm- bir cümle var: "Ayrılmak kolaydı, sen Kolayı seçtin ben Fantayı."

Şiiri okuyunca -bir insan hali örneği- olarak burada dursun istedim:))

Ateş Böceği dedi ki...

abim yaaaa özletme kendini arada gel yorum yap ne bilim bi ses ver eskiden çok yazı yazardın azalttın özlüyorum ama hem senin yazılarını ve ayrıca şahane yorumlarını :))