YAĞMUR BULUTLARI

Yüreğimi yıkadım dün akşam.Nedenlerle Niçinlerle dolu hayatımı gözden geçirdim.Okyanusları doldurdum da içime yinede çare olmadı yanlızlığıma.Medcezirler içerisinde bir şarkı tutum kendime dinledim.Sakinlikle huzuru buldum gecenin karanlığında o sırada bir kadın bağırıyordu radyoda.''GARİPLİĞİNE YAN YAN YÜREK YAN GİTTİ GİDEN GİTTİ GİDER ''Anlamsız bir yağmur bulutuyla birlikte şimşekler çaktı gözlerimede.El yordamıyla tutunduğum hayata kadın susmadı gecenin karanlığında hüznümü arttırdı sesiyle.Anlatılan masallarda ki güzel peri kızı gibi olamasamda.Bende kendi masalımda hayaller kurdum kendimce umutlar biriktirdim paltomun cebinde.Aradım durdum bütün ceplerimde ihtiyacım olan umudu.Bilemezdim o kadar derinlerde olduğunu ben uzandıkça umutlarım benden uzaklaştı.Bu umutları boşunamı biriktirdim ben işte burda durmaları gerekirken neden o kadar derinlere saklandılar ki ? Yazık etmişim uzun yıllar boyunca kumbaraya atılan bozukluklar gibi biriktirdim ben onları her geçen gün çoğalarak en gerekli zamanlarımda sakladığım yerlerden çıkıp varlıklarıyla günümü aydınlatacaklardı oysa.Saate baktım 02:43 kalk dedim kendime daha fazla arama ceplerinde belkide dışardadır aradığın umutların kendi susukunluğumda pencereyi açtım sokak lambasının ışığı doldu odama sarı ışık hüzmeleri gözlerime yansıdı.Sigara yaktım derin bir nefes çektim böyle anlarda en iyi arkadaştır yakılan sigara , sonra bıraktım ciğerlerime dolan zehri. Sigaranın dumanı ışıkla dans etti.Takip ettim dumanın ışıkla dansını .Gözlerime dolupta bulut oldu bütün duman .Gözlerimde biriken yağmur bulutları dumanın etkisiyle bardaktan boşanırcasına yağmaya başladı.Şiddetini her saniye daha da arttırdı.Durmuyordu artık umut kırıntılarından yaptığım şemsiyemde yardımcı olamadı sağnağı durdurmaya.Sonunda duracaktı bu yağmur ve gök kuşağı dolacaktı gözlerime.Zaman dedim zaman izin verecek güneşin ışıkla dansına ve gökkuşağı sunacak sana.Gökkuşağındaki renklere anlamlar yükledim umudun rengi maviydi şimdi yaşadığım acının rengi kırmızı .Mavi umutlar için bütün ceplerimi ters çevirdim boşallttım biriktirdiklerimi yenileriyle yer değiştirme zamanları gelmişti artık.Sancılıydı belki yeni başlangıçlar ama ekilen umut tohumları yeşerdiğinde mutlaka meyve verecekti. Bunları düşünürken saat 05:30 olmuş yağmur hafiflemiş yerini gün ışığının zaferine bırakmıştı.Ve kadın yine bağırıyordu 'BİTİRMELİ NE VARSA BAŞLAMALI YENİDEN'. Ama ne kadar zor bilirmnisiniz her daim gözlerimde dolaştığım yağmur bulutlarının ağzımda bıraktığı keskin acının tadına katlanmak.