ÖĞRENDİM

Zihnim çok dağınık bu günlerde Toparlayamıyorum hiçbir şeye yoğunlaşamıyorum kırıntılarla bezeli hayatımı tamama erdiremiyorum .Biriktirdiğim onlarca şeyi düşünüyorum biten bir aşkın zamansız ziyaretlerini,Ansızın yaşanan misafirlikleri,günü birlik konaklamaları,öylesine uğrayıp gidenleri,bunların hepsini topluyorum sonuç hep sıfır çıkıyor. Saçma bir denklemi çözemeyen tembel bir öğrenci gibiyim hem çözülsün istiyorum her şey ama çözmek içinde çaba sarf etmeden tebeden inme sonuçlar bekliyorum .Belki sizlerin hayatında da oluyordur böyle şeyler .Sabah uyandığınızda bambaşka bir yerde olma isteği gibi zamanı orda dondurmak ama tekrar geldiğinizde kaldığınız yerden devam etmek.Geziyorum insanlar arasında onlar yokmuş gibi yaşamaya çalışıyorum nedense .Varlıklarından rahatsız olmuyorum da yokluklarıda boşluk yaratmıyor hayatımda .Yaşanmışlıklar arttıkça daha da keskinleşiyorum tepkilerimim daha net, kızgınlıklarım daha sert ,sevgilerim daha da görkemli .Yapmam dediğim ne varsa yapar hale gelmişim sormadan sorgulamadan kabullenir olmuşum değiştiremediğim düzenleri .Kendime soruyorum şimdi gerçekten değiştim mi yoksa şartlar mı böyle yönlendirdi beni.Değişiyor sanırım insan yaşanmışlıklar daha fazla değilken asla diyorsun asla yapmam sonra bir de bakıyorsun ki yapmam dediğin ne varsa yapar hale gelmişsin.Belki koşullardır böyle yön değiştirmemizi sağlayan koşullar değiştikçe fikirlerde değişiyordur bilmiyorum .Şimdi bütün yürek borçlarımı ödemeye çalışıyorum kimseye borcum kalmasın istiyorum.Zihnimde canlandırıyorum yüreğime dokunan her şeyi. Çoğu acıya doydum ölümüde gördüm ,kapısından döndüğüm uçurumları da,gözü kara aşkları da ,aldatanları da,iki kuruş için dostluklarını satılığa çıkaranları da,kendi bencilliği yüzünden karşısındakileri yok sayanları da bunları yaşarken fark etmişim ki öğrendiklerim daha da artmış unutmayı,onlar gibi yoksaymayı,bıçak gibi bilenip keskinleşmeyi,acıya duvar gibi tepkisiz öylece durmayı,kendime tahammül etmeyi,yanlız kalymayı , yaşadığım acıların yerine yeni başlangıçlar doğurmayı ama en çokda kara kışlarda köklü bir çınar gibi eğilmeden bükülmeden dik durmayı öğrendim.

NOT :Aslında böyle bir yazı yazmayı planlamıyordum yazıya başladığım anda zihnim karışık dedim ya işte o karışıklıktan doğmuştur bu yazı :)Kulağımda ki müzikte beni böyle yönlendirdi sanırım ...