BAŞLAMADAN BİTTİ

Bekliyordum kendi kabuğumda seni

Kabuğuma saklandım tıpkı midye gibi

Karanlıktı içerisi kimsesiz ve sesizdi

Seni beklemekle geçti ömrüm

Yıllardır aradığımın sen olduğunu düşündüğüm anda

Çok beklettin beni

Boş sokaklar gibi ıssız yüreğim

Nefesi kesilen maraton koşucusu gibi

Bitiş çizgisine varamadan yığıldım kaldım kollarına

Umut ettim alıp iyileştirirsin diye

Önce sarıp sarmala istedim

Biliyordum istemekle başlıcaktı herşey

Ve beni karanlıktan kurtarman için sancılar içinde

Yüreğimi sundum

Ne yaptımsa anlatamadım sana

Hiçlik içinde bıraktın beni

Sözsüz bir beste gibi

Konuşmadan kendi suskunluğumda

Muebbet mahkumlar gibi

Prangalar içinde bıraktın

Yüreğimi ağırlaştırıp

Ruhumu yordun

İşte tamda bu yüzden BAŞLAMADAN BİTTİN gözümde...