BEN SENİ HİÇ UNUTMADIM ..…!!!

Vaktiyle bir adama sevmiştim .Çok zaman geçti üzerinden .Dümdüz bir yolda yürüyeceğimi sanırken hayatın bu kadar keskin virajlarla dolu olduğunu bilmeden .Bu kadar büyük köprülerden geçmek zorunda kalacağımı görmeden.Oldu bitti hepsi. Ne çok viraj atlattım bilmiyorum .Ne çok köprü yıktım ve yenisini kurmak için nasıl ter döktüğümü hatırlamıyorum.Hoş hatırlasam da şimdi eskisi gibi yakmıyorlar canımı .O köprülerin altından çok sular aktı hatta şimdikilerden daha az can yakıyorlardı daha masumca şeylerdi.

Vaktiyle bir adam sevmiştim ......

Kaygızısız,telaşsız yanındayken kendimi dingin bir gölde yolculuğa hazırlanıyor gibi hissederdim hep . Dokunduğu her şey başka türlü bir hal alırdı .Bu kadar severmi insan yani sever belki ama onu gördüğünde mutluluktan delireceği hissine kapıldığı olurmu .Benim çok oldu.....Onun yanındayken bütün renkler maviye dönüşürdü birden .Sıcacık bakar insana , incitmeden kırmadan tane tane konuşurdu.Onu düşünmeden geçen gün yoktur benim içi...Oysa ne ilk sevdiğimdi , ne de son ama ben onu hiç unutmadım ....

Sıkça görmezdik bir birimizi .Ama bilirdim onunda sevdiğini ve bunu söylemeye cesareti olmadığını .Ve ben hep susardım onunlayken .Ne kadar az konuşursam o kadar çok anlaşıldığımı düşünürdüm o zamanlarda .Şimdi anlıyorum ki aslında korkağın tekiymişim duyacaklarımdan korktuğum için sessiz kalmayı seçmişim .Hayat çoktan seçmeli bir sınava tutuyor her insanı benimde o dönemde sınavım oydu .Geçemedim ben o sınavdan.Hatta sınıfta kaldım diye bilirim .Ondan kaçarak korkarak ve hatta onu acıtarak daha iyi olacağını düşündüm ama sonunun bu kadar canımı yakacağını bilemezdim....

Günlerden bir gün terk etti bu şehri. .Ardına bile bakmadan .Geri dönmeyi düşünmeden ....Gözlerim şehrin her yanında onu aradı uzunca bir süre ve ben her gidenin ardından yaptığım gibi bütün hırsımı şehirden aldım...Kaldırımlarından yollarından insanlarından nefret ederek ve kaçarak her fırsatta şehri kendime dar ettim . Hiç beklenmedik zamanlarda çıkıyor artık karşıma ,Dolmuşta ,durakta yolda,pazarda ,yürürken ,yemek yerken ,susarken,konuşurken. Bir sürü insan görüyorum ona çok benzeyen ama onun kadar sahici olmayan .Onun gibi gülen ama onun kadar sıcak olmayan .Dedim ya onu görmeyeli çok zaman geçti üzürimden .Çok koştum yoruldum. Hayatın tam ortasında.Başka insanlarda tanıdım haliyle .Ama zamanın aktığı her anda ben onu hiç unutmadım...Onun gözlerine hapsettim aşkıda sevgiyide.....Emanetimdir kendisine....Yolun her daim açık olsun kaptan ..Dilerim gittiğin hiç bir deniz fırtınayla karşılaştırmaz seni .Ne bu gün nede yarın.....

Vaktiyle bir adam sevmiştim .....

Onu görmeyeli çok uzun zaman oldu .....

Herşey değişti... Zamanlar ,mekanlar ,şehirler,insanlar ,çocuklar,mevsimler ve en önemlisi hayat. Ama herşeye rağmen ben onu hiç unutmadım ....