BASTON

Herkes öderdi ya gün gelir payına düşeni işte ödüyordu şimdi oda payına düşeni .Sevgisine çok çabalar harcamıştı bitmesin gitmesin diye.Ama ne zaman tökezlese elinin altında tutuyor tıpkı bir baston gibi ne zaman ki doğruluyordu beli atıyordu elinde ki bastonu. İhtiyacı olana kadar aramıyor sormuyordu ama hep elinin alında istiyordu bastonunu.Toparlıyordu kadın hayatını bütün inişlerini çıkışlarını düzeltiyor adam ediyordu sonra yine avcundan kayıp gidiyordu .Ümit ediyordu kadın bütün dünyayı karşısına almaya hazırdı onun için yoksaymaya hazırdı biriktirdiklerini yakardı herşeye rağmen bütün gemilerini yeterki sevsindi para pulda istemezdi.Her arayışında içindeki bütün yangınlar sönüyordu kadının. Alıyordu yaralı bir kuş gibi iyileştiriyordu yarasını sonrada uçuyordu elinden başka dallara konma iç güdüsüyle biliyordu kadın ne yaparsa yapsın emeğinin karşılığını alamıyacağını . Adam umursamaz iflah olmaz bir arsız bencilin tekiydi.Kullanıyordu kadının bütün iyi niyetini.Ve her defasında haklı çıkarmasını çok iyi biliyordu kendisini.Herşeye bir bahanesi vardı yoğunluk iş güç aile herşey bahaneydi sorgulamaya gelmeyen kendinden aciz bir zavallı .Acizleştiriyordu kadınıda kendi gibi biliyordu çünkü kadının bir daha kimseyi böyle sevemeyeceğini böyle bir aşkı/acıyı ona kimsenin yaşatamıyacağını

Şimdi Öylece duruyordu kapının önünde geride bırakacaklarına bir kez daha bakma isteğiyle.Döndü baktı biriktirdiği ne varsa .Havada nemli rütübet kokusu vardı. Çekti içine tüm benliğiyle bu kokuyu biliyor du ciğerlerine dolan bu havayı tenefüs etme şansı yoktu bir daha.Göz attı etrafına isteksizce .Darma dağınık bir oda dünkü kavgadan kalan kırılmış cam parçaları , kalabalıklarla gidilen yolculuklarda alınan ince uzun vazolar, göz yaşları koltukların üzerinde ,gülüşleri yemek masasındaydı hala.Sadece bir ses bekledi başını ellerinin arasına almış yüzü allak bullak öylece susan insandan.Gözlerini aradı bakmak istiyordu son kez söyledikeleri değildi aslında onu üzen gözlerinde ki susuş acısını katmerliyen.Öyle şidedetli depremler yaşamışlardı da hiç birinde susmamıştı gözleri böylesine.Beyninde ki her bir damarı hissediyordu her adımda zordu onun için yeni başlangıçlar alışkanlıklarını bırakıpta geride yenilerini edinmek için mucadeleler vermek başara bilirdi belki ama zordu işte hep yeni başlangıçlar.

Biz bu hale nasıl geldik deyep yüksek sesle düşünmeye başladı.Kendisiylemi konuşuyordu yoksa içinden geçenleri duyurma çabasımıydı bilinmez.O konuştukça burnunda ki o rutubet kokusu ciğerlerini delip geçiyor raydan çıkmış hız treni gibi sözcükleri ard arda sıralanıyordu.Her zaman ustalıkla sıraladığı bahanelerini sıralamaya başladı.konuştu konuştu kadın kayıtsız kaldıkça hırslandı. Ama

Son bir ses geldi öylece duran kadından

-Git ve birdaha gelme

Bunca acıdan sonra

Bunca yaşattıklarından sonra

Gelme

Sen değişmezsin

Ama ben değiştim belkide

Beni baston sandın sen sadece kullandın

Ne geçti eline bak şimdi

Git sende başkalarının hayatına baston olarak yaşa

Ancak böylesi yakışır sana

Belki ozaman anlarsın ne yaşattığını bana....

Bu sözler sonu oldu bu hikayenin.Artık kadın baston olmaktan kurtulmuş adam ise yüreği her gün ağırlaşan ve kaybettikten sonra değerini anlayacağı bastonundan vazgeçmek zorunda kalmıştı ve o an anladı aslında kadın onun için vazgeçilmez değildi ama onsuzda belini doğrultmasının imkansız olduğunu...